The Baltimore Sun

The Baltimore Sun

Ik weet dat het even heeft geduurd voordat deze update dan daadwerkelijk een feit is, ik erken dit ook zeker, maar eindelijk kan ik jullie dan nu even fijn bijpraten over hoe het nu met me gaat. Op moment van schrijven verdien ik ook nog een paar dollars want ik ben tegenwoordig ook babysitter(!), al is dat woord voor een tweeling van vijf niet meer helemaal van toepassing, ik zal even tekst en uitleg geven.
De nieuwe directeur hier in Baltimore is namelijk de voormalig hotelmanager van New York, mede door hem zit ik hier nu ook, hij woont voorlopig nog in het hotel en heeft zo nu en dan wel eens een oppas nodig. Hij had me dit in New York al eens gevraagd maar toen is het er nooit van gekomen maar in Baltimore zit ik dus nu al voor de tweede keer in zijn suite op de tweeling (beide jongen) te letten, wat feitelijk niet meer inhoudt dan room service bestellen, met ze eten, spelen, tandepoetsen, voorlezen en slapen. Heb nu een systeem dat me dat in een uur lukt dus vanaf dan is het bergafwaarts en richting de zithoek, waar mijn goede vriend de afstandbediening met zijn broer Playstation 3 al op me wachten!
Vandaag dus maar even snel mijn laptop in de tas gestoken om tijdens deze uiterst ‘drukke’ uren jullie, met uitzicht over de haven en ‘skyline’ van Baltimore, even lekker bij te praten.

Het gaat goed met me, heb ook hier weer lekker mijn draai kunnen vinden na een kleine cultuurshock uit het trubulente New York, je hebt pas door in wat voor ontzagwekkend snelle maatschappij je daar zit op het moment dat je eruit stapt. In New York was mijn hele dag al volgeboekt voordat hij was begonnen, zie bijvoorbeeld ook voorgaande edities van dit blog.
Baltimore werkt wat dat betreft als de verkoelende kant van het kussen, minder stress, meer zon, meer waar voor je geld (lees; goedkoper), geen overvolle straten en geen blikvervoer meer als transport, bij velen beter bekend als de metro. Begrijp me niet verkeerd, want ik mis New York enorm, heb er toch negen fantastische maanden gehad, maar als ik hier dan toch ben, laten we er dan maar van genieten.
Inmiddels ook echt een heerlijk appartement gevonden waar ik samen met Nick de sleutel van deel. Appartement was bij de eerste bezichtiging, zachtjes uitgedrukt, nogal ‘rommelig’, nu heerlijk fris geschilderd, er kwam een eikenhouten vloer onder het tapijt vandaan en na een dagje goed boenen zijn ook de badkamer en keuken weer zo wit als de tanden van Michael Boogerd. De douche is weer warm, de koelkast opnieuw koud, kortom we wonen in Baltimore!
Transport doe ik hier dus niet meer via het openbare maar op een mountainbike van mijn nieuwe beste vriend, de WalMart, waar ze werkelijkwaar alles verkopen, gewoon bizar! Gelukkig hebben ze er 21 versnellingen op weten te knutselen want de wijk waarin mijn appartement is gelegen ligt ‘iets’ hoger dan de haven waar het hotel dagelijks op uitkijkt. De wijk heet, hoe toepasselijk, Mount Vernon en doet zijn naam zeker eer aan, ik weet dat aanstaande zondag de Cauberg weer op het programma staat in Limburg maar hier krijg ik hem elke dag al geserveerd. Toch zijn we wel erg blij met deze wijk, op jacht naar een appartement kwamen we af en toe ergens terecht waar de dachten dat we bekant af zouden worden geknald door de op straat opgestelde ‘buurtwachten’. Wellicht dat Melkert zijn stadswachten eens die kant op moet sturen...
Mt. Vernon is wat dat betreft een stuk veiliger, het is het culturele gedeelte van de stad met veel oude gebouwen, hotels, musea, pubs en terrassen. De wijk trekt dan ook veel alternatieve mensen aan wat het een lekker levendig karakter geeft.

Ongeveer anderhalve kilometer peddelen van het appartement ligt het hotel waar het tot dusver uitstekend toeven is. Iedereen is zeer vriendelijk en ontving ons met meer dan open armen. Het hotel, InterContinental Harbor Court, staat bekend als het beste hotel van de stad dus dit staat gerant voor veel bijzondere gasten, de prins van S. Arabie slaapt al 6 weken bij ons op zolder, dit weekend de koning van Jordanie en bijvoorbeeld ook de New York Yankees die vier nachten bij ons sliepen! Vooral dit vond ik te gek natuurlijk, alle topspelers gezien, super! Mooie verhalen dus opnieuw. Al moet ik nog wel erg wennen aan de snelheid der operaties, kom dan natuurlijk ook uit een snelle stad maar het is hier af en toe wel erg Arubaans wat mij betreft. ‘Beetje hier, praatje daar, en de rest komt anders morgen wel’ niet erg mijn mentaliteit welke meer ligt in het oppakken, afronden en doorgaan. Noem het efficientie, poldergrond nuchterheid of misschien ligt het ook wel aan mij, ik kan gewoon niet zo goed tegen deze gemeentetuin-schoffelaars-techniek.
Moet de mensen hier wel nageven dat ze hier vooral ‘werken om te leven’ in plaats van het ‘leven om te werken’ wat de meeste inwoners van New York tot een kunst aan het verhevelen waren. Wellicht dat ik daar nog wel eens wat van kan leren, word vervolgd.

Mijn stage is er in ieder geval zeker niet op achteruit gegaan, integendeel zelfs. In de eerste weken heb ik het restaurant onder mijn hoede gekregen en genomen en hier weer wat regelmaat en routine in terug gebracht. Nu deze outlet weer op rolletjes loopt kan het pas echt beginnen. Ben namelijk persoonlijk door de directeur gevraagd om de nieuwe food en beverage outlet ‘Expresso’ te openen. ‘Joas, I want you to do this job, this is going to be your baby’, (overigens niet te verwarren met het eerder genoemde babysitten...)
Echt een fantastisch project in welke ik de absolute eindverantwoordelijkheid krijg voor het reilen en zeilen van de outlet en met al mijn resultaten, financien, kosten etc direct bij hem verslag uit moet brengen. De beste man vertelde me dat ik het moet zien alsof ik mijn eigen bedrijf begin en aan het eind van de week de balans op moet maken. Restaurantje spelen in zijn hoogste vorm naar wij dachten; Mijn persoonlijke vlag op de modderschuit economische recessie.
De outlet Expresso word een boutique koffie/wijnbar. In de ochtend zullen het veel koffie’s en ontbijtproducten worden. Lunch worden luxe en gezonde wraps en salades, voor de middag uren komen er de prodcuten van een ultrahippe bakkerij (www.cakelove.com) te liggen en vanaf dan schenk ik ook alcoholische dranken die ik ga combineren met luxe Italiaanse hammen en buitenlandse kazen. Echt te gek, helemaal ook omdat ik overal bij betrokken ben, van de kleur van de koffiekop tot de soort bagel voor de ontbijtservice, het gaat via mij. ‘Zeg maar wat je nodig hebt, dan bestellen we het’; druk, veel, nieuw, maar opnieuw weer weerzinwekkend leerzaam. Helemaal met betrekking tot financien, leveranciers, contracten etc. Opnieuw ook weer iets wat erg goed is voor mijn cv, het opstarten van een nieuwe outlet/concept is zeker een toegevoegde waarde voor je ervaring.
Het gaan wat dat betreft dus een paar zeer interresante maanden worden in welke ik iets fantastisch ga neerzetten, heb er alle vertrouwen in, anders had hij me dit project ook nooit gegeven, nu aan mij om het waar te maken. Je kunt me dagelijks volgen via de meest hippe internetsite van dit moment; Twitter. Via deze site hoop ik de gastinteractie te verhogen en tevens gast voorkeuren en wensen te bespeuren. Wie Twitter nog niet kent moet zeker even een kijkje gaan nemen en zoek me op onder Expressos. Hier kun je bijna van uur tot uur, via webberichten die ik lanceer, volgen wat er zich in de outlet afspeelt. Vanaf woensdag (22ste) ben ik open, u bent uiteraard allen van harte welkom.

Tijdens het bezoek van mijn stagebegeleider had dit behoorlijk indruk op haar gemaakt en tijdens ons dineetje samen, heerlijk gegeten trouwens bij de beste Italiaan van de stad, nog eens goed of de hele situatie gesproken.
Bij nader inzien word Expresso ook maar meteen mijn scriptie voor de studie, zoals eerder vermeld heb ik hier in de avonduren iets meer tijd dus heb de educative productie maar iets opgeschroefd. Tenslotte ligt hier alle benodidgde informatie voorhanden.

Heb helaas door dit bezoek wel de vergadering van het committee voor het Peter Stuyvesant Ball moeten missen, helaas maar het was niet anders, de volgende vergadering zal ik er wel weer bij zijn. Mag uiteraard niet uit de school klappen met uitspraken maar de 28ste editie word een echte klapper, ik zou zeggen, hou de pers (De Telegraaf in het bijzonder) in de gaten!

Verder vooral lekker de tijd om bij te komen, kan hier weer heerlijk hardlopen terwijl ik niet het gevoel heb dat ik dit aan het doen ben in een Zuid-Amerikaanse estafette etappe, zoals in New York. Ga elke dag wel even een rondje van een km of 8 en voor mijn vrije dagen heb ik een mooie ronde van ongeveer het dubbele gevonden, het gaat me bijzonder gemakkelijk af dus heb maar een inschrijfformulier opgevraagd voor de halve marathon, word ook vervolgd.

Naast al deze bezigheden ben ik natuurlijk ook al bijzonder aan het uitkijken naar begin Mei, dan staat namelijk het bezoek van mijn ouders en lieve zus op het programma. Hoef vanzelfsprekend niet te beargumenteren dat ik bijzonder uitkijk naar jullie bezoek, al met al toch alweer 259 dagen (ja dat klopt precies) geleden dat ik rechtdoor liep bij de doane en jullie werden tegengehouden door een booskijkende man in blauw pak, overigens niet te verwarren met die uit Melkert zijn assortiment.
Het zal niet zo enerverend worden als New York maar met 25 graden word het hier een week uitstekend toeven met Washongton op 45 minuten afstand, we gaan bijpraten, lekker uit eten, terrassen en vooral genieten!

‘Wees bij tegenwind buigzaam als riet’, niet alleen ik heb het moeten zijn maar bijvoorbeeld mijn aanstaande bezoek ook, ik ben blij dat het allemaal goed heeft uitgepakt. Wil in ieder geval via deze weg iedereen bijzonder bedanken voor de steun die ik van jullie allen heb gekregen! Het is vrijwel onmogelijk jullie allemaal persoonlijk te bedanken, doe wel mijn uiterste best, voor alle mailtjes, kaartjes, reacties hier, krabbels of berichten, maar geloof me; mijn dank is wederom groot!
Vooral de geschreven kaartjes krijgen altijd een bijzonder plekje op mijn kamer, heb alle kaarten uit New York meegenomen en ze hangen nu weer keurig op mijn vers geverfde muren. Voor een ieder die nog behoefte heeft in de pen te klimmen zeg ik;

24 East Eager Street
Apt 2R
Baltimore, Maryland, 21202
United States of America

Sluit hiermee deze bijpraatsessie ook maar mee af, verwacht de heer en dame des suites ieder moment weer terug te keren, tot die tijd nog maar even één van de zes honkbalwedstrijden afkijken die er te zien zijn, of anders de basketbal play-offs, of de Masters, het maakt niet ook niet uit, het is toch te veel, te veel voor een week, maand of jaar, maar ik doe mijn best in een jaar; mijn Amerikaanse jaar; een weerzinwekkend enerverend, turbulent maar vooral fantastisch jaar!

Het ga je goed!
Liefs Joas!