Toch niet naar huis!

Inderdaad, nu weer niet naar huis, ik blijf nog even, wel ergens anders namelijk in Baltimore!

Het was een roerige en bijzonder rare periode de afgelopen tijd, toch nog een beetje werken, nog van de stad proberen te genieten, veel gelachen en mooie herrineringen opgehaald maar ook veel vragen en vaak weinig antwoorden.
Een paar dagen na het 'oordeel des onheils' kwam het bericht dat er wellicht een optie was om naar een ander hotel overgeplaatst te worden, de meest concrete optie was Baltimore. Toch even gekeken wat de mogelijkheden waren, veel gebeld, veel mensen om advies gevraagd en ook vooral de voors en tegens van terug naar Nederland eens goed op een rijtje gezet. Ondanks dat het natuurlijk heerlijk is om iedereen weer even te zien waren er toch meer nadelen aan het feit een stage in Nederland af te ronden dan om het in Amerika nog een doorstart te geven. Daarbij kwam nog het feit dat ze hier bijzonder verlegen zaten om de hulp (ik was twee weken geleden al gevraagd om hier naartoe te komen omdat mijn Pakistaanse vrienden (president en kornuiten) hier bivakkeerden) dus we zouden in ieder geval warm onthaald worden.
Goed nagedacht, overlegd, Daisy besloot om naar Nederland te gaan; Joas en Nick hadden nog wel zin in een avonturtje dus nu zitten we hoog en droog in het InterContinental Harbor Court te Baltimore.

Natuurlijk het is geen New York, geen Miami, maargoed toekomst wijs gezien denk ik dat dit een betere keuze is voor mijn ervaring en cv inplaats van terug te gaan naar Nederland waar het lastig zal worden om voor de resterende periode een plek te vergaren, in plaat daarvan schrijf ik nu 5 maanden f&b crisismanagement bij op mijn cv bij een andere 5 sterren hotel in Amerika. Ik hou dezelfde positie, dus afdeling technisch veranderd er weinig.

Buiten alles vind ik het hier ook gewoon simpelweg nog te leuk, te mooi, wil ik nog te veel reizen, te veel genieten van het jaar waar ik voor gekozen heb; kon het gewoon nog niet vaarwel zeggen na 7 maanden, ook vooral omdat ik me had ingesteld op 13 maanden.
(En het honkbalseizoen staat ook nog eens voor de deur...)

Zondag de 15de afgereisd en vandaag (maandag) weer aan de papierwinkel werken, vooral het overschrijven van een visum is nog een heel karwei, dan maar eens kijken of we een huisje kunnen vinden, wellicht moeten we de meubelen nog vanuit New York ophalen, kortom het word nog weer een interresante periode waarin we weer veel moeten doen; ik hou het daarom kort, ik zal proberen jullie bij nieuwe ontwikkelingen zo snel mogelijk weer op de hoogte te brengen.

'Wees bij tegenwind buigzaam als riet' las ik ooit ergens (Terschelling), dus dat zal ik dan zeker ook zijn.
Hier zeggen ze af en toe weleens that;
'It ain't over untill the fat Lady sings', en zo is het! Mij pakker ze niet, niet dit jaar, dit is namelijk mijn jaar!

Het ga je goed!
Liefs Joas!